Een viering van de buitenstaanders en verschoppelingen die muziek geweldig hebben gemaakt

Ted Gioia omschrijft zichzelf als een criticus, geleerde, uitvoerder en pedagoog, wat wijst op de brede kennis die hij meebrengt in zijn vele boeken over jazz, waaronder The Jazz Standards: A Guide to the Repertoire. Hij is ook vier keer onderscheiden met de Deems Taylor Award voor uitmuntendheid in muziekkritiek, met name voor elk van de drie delen in wat je zijn liedcyclus zou kunnen noemen: Healing Songs, Work Songs en Love Songs.

New York Thruway Service Plaza

Net als bij zijn eerdere boeken, is Gioia's nieuwste, Music: A Subversive History, bedoeld voor de algemene lezer: je kunt dit meteen zien omdat het geen enkele maat muzieknotatie bevat. In plaats van ruimte te besteden aan nog een andere analyse van de sonatevorm, ligt Gioia's focus vooral op sociaal-cultureel: hij wil de dynamiek van de muziekgeschiedenis verklaren, volgen hoe stijlen en vormen evolueren, hun loop nemen en uiteindelijk worden vervangen of nieuw leven ingeblazen. Natuurlijk heeft hij een proefschrift. Net zoals samenlevingen carnavaleske feestdagen zoals Mardi Gras nodig hebben om gezond te blijven, zo vereist ook muziek regelmatige infusies van Dionysische erotiek en geweld. Conservatieve praktijken en jichtige genres moeten periodiek worden verstoord en ondermijnd.

Gioia stelt met name dat muzikale innovatie van onder naar boven en van buiten naar binnen gebeurt. Frisse ideeën zijn immers zelden te vinden in het conservatorium, de kathedraal of de concertzaal. In plaats daarvan moet men op zoek gaan naar de verwaarloosde muzieksferen die overleven buiten het rijk van machthebbers, religieuze instellingen en sociale elites.

Voor Gioia is de muziek die er echt toe doet de muziek die mama en papa van streek maakt - en die komt bijna altijd uit de onteigenden. Slaven, bandieten, criminelen, arme plattelandsmensen, buitenlandse emigranten en kinderen uit de binnenstad worden niet gehinderd door deftige esthetische beperkingen. Trouwens, terwijl gehoorde melodieën zoet zijn, kunnen degenen die nog nooit eerder zijn gehoord nog zoeter zijn, zij het soms een beetje luid of vreemd gesyncopeerd. Gioia wijst erop dat uiteindelijk de meeste belangrijke ontwikkelingen in de Amerikaanse muziek voortkomen uit Afro-Amerikaanse roots. Spirituals, gospelrefreinen, ragtime, blues, jazz, rock, hiphop - deze bepalen de steeds veranderende soundscape van onze natie.

Een favoriet van J.K. Rowling, Edith Nesbit was een pionier op het gebied van kinderboeken en nog veel meer

Muziek: een subversieve geschiedenis beslaat de hele 4000 jaar dat de mensheid ritmisch en harmonieus geluid maakt. Wist je dat er meer dan 1000 verwijzingen naar muziek in de Bijbel staan? Of dat de Verenigde Staten 130 militaire bands steunen en drie keer zoveel uitgeven aan militaire muziek als aan de National Endowment for the Arts? Of dat de oudste bij naam bekende songwriter Enheduanna is, een hogepriesteres van Ur in Sumerië? Vanaf het begin is muziek altijd in verband gebracht met magie, geneeskunde en mystiek.

Voor Gioia is de pre-socratische filosoof Pythagoras misschien wel de belangrijkste en meest verschrikkelijke figuur in zijn hele boek. Dit komt omdat Pythagoras muziek opvatte als een rationele wetenschap van geluiden die in wiskundige termen zou kunnen worden beschreven. Het resultaat was dat de verhoudingen en verhoudingen die ons aanvankelijk hielpen om liedjes te begrijpen, veranderden in de regels en beperkingen die ze bepaalden. Vóór Pythagoras speelden vrouwen een centrale rol bij het maken van muziek; voor een lange tijd daarna, niet zo veel. De extase, gemeenschappelijke riten en persoonlijke seksuele angst die we met Sappho associëren, werden verdrongen door Plato's waarschuwingen over de emotionaliteit van muziek en vervolgens overschaduwd door de krijgshaftige luchtjes en marsliederen van het keizerlijke Rome.

En zo gaat het door de geschiedenis heen: aan de ene kant ontmoeten we de muziek van orde en discipline, strevend naar de perfectie van wiskunde en afgestemd op institutionele prerogatieven. Aan de andere kant vinden we muziek met intense gevoelens, vaak geassocieerd met magie of trance, en bestand tegen controle van bovenaf. En toch kan het eerste niet bestaan ​​zonder het laatste. De intense liedjes van buitenstaanders en verschillende gemarginaliseerde groepen bezitten macht, en die macht kan niet worden genegeerd. Dus de rebellengeluiden worden uiteindelijk geabsorbeerd, de rebellen zelf hebben gecoöpteerd om het nieuwe establishment te worden. Wat aanvankelijk schokkend was in de South Bronx, wordt uiteindelijk opgevoerd in Carnegie Hall.

Hoewel Goia het niet zegt, is dit patroon van toepassing op bijna alle kunstvormen. De beste opkomende schrijvers wijzen metaforisch hun dominante ouders af en worden aangetrokken door hun laffe ooms en verstoten tantes. In de afgelopen halve eeuw hebben mainstream-realistische romans bijvoorbeeld hun eens zo bevoorrechte centrale plaats verloren aan gekruiste werken die inspiratie putten uit fantasie en sciencefiction, misdaadromans, pornografie en de western. De volgende generatie schrijvers zal opnieuw naar de marge kijken - misschien naar Twitter of computerspelletjes - om het dominante paradigma op te schudden en het nieuw te maken.

Wat de 'Resistance Library' ons laat zien over de Amerikaanse strijd vandaag

hoe maak je een virale YouTube-video?

Ik kan niet genoeg zeggen over Muziek: een subversieve geschiedenis. Hoewel Gioia soms subtiel opschepperig kan zijn, is het nooit flagrant en is hij altijd leuk om te lezen. Vrouwen, merkt hij op, werden traditioneel voornamelijk geassocieerd met de drie L's: de klaagzang, het slaapliedje en het liefdeslied - en dit zijn, voegt hij er treurig aan toe, de drie genres die zelden bewaard zijn gebleven voor het nageslacht. Bijna 300 pagina's later leren we dat de moderne muziekindustrie, waarvoor Gioia's minachting onverbloemd blijft, ook beschreven kan worden met drie L's: procesvoering, wetgeving en lobbyen. Doorheen het boek wordt aangetrokken door de slechteriken van de muziek: de gevierde madrigalist Gesualdo kwam weg met de moord op zijn vrouw en haar minnaar; Bach, de vader van 20 bekende kinderen, hield net zoveel van zijn bier als elke rechter van het Hooggerechtshof; en Sid Vicious van de Sex Pistols omarmde zelfvernietiging met het extatische enthousiasme van een minnaar.

Ik vermoed dat academische wetenschappers aspecten van Music: A Subversieve History zullen poepen. Dat is zoals het hoort. Ondanks zijn onderscheidingen blijft Ted Gioia een soort criticus van buitenaf, ervan overtuigd dat de passie voor vernietiging een creatieve passie kan zijn. Zoals hij schrijft, in het laatste hoofdstuk van zijn boek - een lijst van 40 aforistische afhaalrestaurants - creëren instellingen en bedrijven geen muzikale innovaties; ze herkennen ze pas achteraf.

Michael Dirda recenseert boeken elke donderdag in Stijl.

MUZIEK: EEN SUBVERSIEVE GESCHIEDENIS

Door Ted Gioia

Basis Boeken. 514 pp. $ 35

We nemen deel aan het Amazon Services LLC Associates-programma, een gelieerd advertentieprogramma dat is ontworpen om ons een manier te bieden om vergoedingen te verdienen door te linken naar Amazon.com en gelieerde sites.