Ik moet bekennen, het kostte me een tijdje om op te warmen voor Maisie Dobbs, de privé-detective van Jacqueline Winspear's bestverkopende Britse knusse mysteries. Ze was in het begin een beetje te flauw en lekker naar mijn smaak - laat staan dat Hillary Clinton een fan is. Maar Maisie groeide op me.
Haar schepper daarentegen - dat is een heel ander verhaal. Ik werd bijna meteen verliefd op Jackie Winspear, precies daar op pagina 24 van haar boeiende, grappige en ontroerende memoires over het opgroeien op het Engelse platteland van na de Tweede Wereldoorlog. En dan is er nog de hoopvolle - en hopelijk vooruitziende - titel van het boek: Volgend jaar om deze tijd zullen we lachen . Het was moeilijk te weerstaan.
Het is op pagina 24 dat Winspear ons vertelt over de levenslange angsten die haar voor het eerst in haar jeugd overvielen. Luisteren naar de suggestieve verhalen van haar moeder over bombardementen in oorlogstijd maakte de jonge Winspear zo bang dat ze daarna alleen al door het geluid van een licht vliegtuig in de nachtelijke hemel onder haar bed zou haasten om zich te verstoppen. Niemand heeft ooit gevraagd waarom ik onder het bed vandaan kwam als ik werd geroepen voor school, herinnert ze zich. Misschien dachten ze dat ik gewoon een kind was. Dat is best grappig en vertederend, maar dan vertelt ze dat ze deze angsten decennia later, in de zestig, confronteerde met haar therapeut. Ik begon aan de huid rond mijn vingernagels te peuteren, schrijft ze.
Advertentieverhaal gaat verder onder advertentieNou, dat deed het voor mij. Het is natuurlijk maar een wegwerpdetail, maar iedereen die deze tic deelt, is absoluut mijn soort persoon. En in feite, hoe verder ik las, hoe meer verwantschap ik voelde, omdat ik, net als Winspear, een vrouw van een bepaalde leeftijd was die in enigszins benarde omstandigheden opgroeide met ouders die de Tweede Wereldoorlog hadden meegemaakt.
Maar je hoeft geen boomer te zijn of een spiegelervaring te hebben gehad om de wereld in te worden getrokken die Winspear opnieuw creëert. Het is een wereld die zowel nostalgisch als nuchter realistisch is, vol kristalheldere beschrijvingen van het Kentse platteland en de inmiddels lang vervlogen hoptuinen die daar ooit floreerden. Winspear schrijft levendig over de talloze fruitboerderijen die seizoenswerk leverden aan Londenaren die op zoek waren naar een werkvakantie, en later aan schoolkinderen zoals Winspear, die op zoek waren naar een aanvulling op het gezinsinkomen. Er zijn kleurrijke individuen - zie vooral hoofdstuk 23 en ene Polly Norris - en een maatschappelijke nabijheid die het leven in een kleine stad kenmerkte in een minder hectisch tijdperk. En Winspear legt vakkundig de ups en downs in familierelaties vast wanneer het leven financieel en fysiek uitdagend is (de Winspears hadden geen goede badkamer of een wasmachine tot Jackie een tiener was) en alles wat je hebt is elkaar.
Winspear was duidelijk dol op haar ouders. Nou ja, meestal - ze ontsnapte niet helemaal aan dat moeder-dochter gedoe. Een groot deel van This Time Next Year is gewijd aan het hardscrabble-achtergrondverhaal van het paar. Albert en Joyce waren een paar Londense vluchters die hun naoorlogse geluk vonden in het plattelandsleven, door in de hoptuinen te werken of fruit te plukken en in door de boerderij voorziene, vastgebonden woningen en zelfs een zigeunercaravan te wonen totdat er kinderen kwamen. Toen kreeg Albert een betere baan bij een commercieel schilder- en decoratiebedrijf. Het was hard werken, maar hij maakte altijd tijd voor een zwerftocht met zijn jonge dochter door de velden en bossen rond het dorp waar ze zich uiteindelijk vestigden, en stopte om me een konijnenhol, een dassenkolonie of een nest te laten zien, of om open te breken een stekelige schil van een kastanje, die hem voor mij uitstak om te inspecteren.
hoe thc te ontgiften in 2 weken?
Meer boekbesprekingen en aanbevelingen
Waar Albert stil was - zijn eigen vader, gewond in de Grote Oorlog, kon niet tegen lawaai. (Lezers van Maisie Dobbs zullen de inspiratie voor het thema van de vroege boeken herkennen; het uitkiezen van andere parallellen tussen Winspears leven en haar geschriften is een bijkomend voordeel van de memoires.) Joyce was de felle. Mijn moeder leek de hele tijd met haar vuisten gebald te hebben, schrijft Winspear. Ze was ook de verteller en de scherpzinnigheid: ze vertelde graag een verhaal. . . . Ze zette koffie, stak nog een sigaret op, blies haar eerste rookkringetje uit, en ze was vertrokken, terug in het verleden, terugdenkend aan het misbruik dat zij en haar zussen leden tijdens de evacuatie in de oorlog, of onder het puin van haar huis tijdens de Blitz.
Dat laatste dramatische verhaal wordt nader bekeken in een epiloog - misschien was Joyce soms een te goede verteller? - maar we snappen het punt van Winspear: ze is de dochter van haar moeder. Ook zij vertelt graag een verhaal, en ze vertelt er zelf ook veel over - over het ongeluk dat haar als klein kind verbrandde, en een ander waarbij verschillende tanden uitvielen en me veel stukken van zes stuivers kostte van de tandenfee, en over de keer dat haar broer in het ziekenhuis was na een blindedarmoperatie, maar ze hoorde hem ademen in hun slaapkamer (Misschien waren wij [Winspears] een beetje fey, schrijft ze).
wanneer de volgende stimuluscontrole uitkomtAdvertentieverhaal gaat verder onder advertentie
Het zijn goede verhalen, goed verteld, ook al zakt het schrijven soms in de richting van clichés. (Je zou een spelletje kunnen maken door te tellen hoe vaak ze zegt dat iets glanzend is gepolijst.) Het zijn verhalen die je omhullen met charme en een goed humeur, en een gevoel van de veerkracht die ten grondslag ligt aan Winspears verhaal.
Volgend jaar om deze tijd zullen we lachen, zei haar vader graag, wanneer het gezin een moeilijke periode doormaakt. Het is een goede gedachte om vast te houden, ongeacht de problemen of de tijden.
Zofia Smardz is voormalig redacteur bij de sectie Stijl en Livingmax Magazine.
Volgend jaar om deze tijd zullen we lachen
Door Jacqueline Winspear
Soho. 303 pp. $ 27,95
Een opmerking voor onze lezersWe nemen deel aan het Amazon Services LLC Associates-programma, een gelieerd advertentieprogramma dat is ontworpen om ons een manier te bieden om vergoedingen te verdienen door te linken naar Amazon.com en gelieerde sites.
