(David Hockney; Collection Art Institute of Chicago; foto door Richard Schmidt)
David Hockney(geb. 1937)
Amerikaanse verzamelaars (Fred en Marcia Weisman), 1968
Te zien in het Art Institute of Chicago
Geweldige werken, in focus PerspectiefPerspectief Bespreking van nieuwsonderwerpen vanuit een oogpunt, inclusief verhalen van individuen over hun eigen ervaringen.
Maak een vuist
David Hockney's American Collectors (Fred en Marcia Weisman), 1968. Te zien in het Art Institute of Chicago. (David Hockney; Collection Art Institute of Chicago; foto door Richard Schmidt)
beste essayschrijfservice 2018DoorSebastian Smee Sebastian Smee Kunstcriticus E-mail Was Volgen 7 okt 2020 Waarschuwing: voor deze afbeelding is JavaScript vereist. Schakel JavaScript in voor de beste ervaring.
David Hockney schilderde dit opwindende dubbelportret van twee kunstverzamelaars, Fred en Marcia Weisman, in Los Angeles in 1968. Dat was het jaar waarin Martin Luther King Jr. werd vermoord in Memphis, en slechts drie jaar nadat de Watts-rellen Los Angeles op zijn kop hadden gezet. De rellen leidden tot een commissie, onder leiding van voormalig CIA-directeur John McCone, die de onderliggende oorzaken toeschreef aan de hoge werkloosheid, slechte scholen en inferieure levensomstandigheden van Afro-Amerikanen in Watts. Het rapport van McCone beval noodgeletterdheid en voorschoolse programma's aan, verbeterde banden tussen politie en gemeenschap, meer woningen voor lage inkomens en meer projecten voor beroepsopleiding, maar bijna niets daarvan werd ooit geïmplementeerd.
Ik vermeld dit alles alleen omdat... nou ja, omdat .
Ik nodig je nu uit om aandacht te besteden aan de vuist van Fred Weisman, die zo strak is geperst dat de verf waaruit hij is gemaakt er in twee verticale strepen uit lijkt te druipen.
De zogenaamde kunstwereld presenteert een puzzel die niemand ooit heeft opgelost. Wat is de relatie tussen de bijzondere energie van kunstenaars, de hebzuchtige energie van rijke verzamelaars en de bredere energie van de samenleving die zij delen?
Er is niet één antwoord. Het hangt af van de kunstenaars, de verzamelaars en de samenleving waar je het over hebt. Maar een dubbelportret, in het Art Institute of Chicago, door een homoseksuele Yorkshireman in Los Angeles, die de dochter van het Hunt Wesson Foods-imperium en haar kunstgekke echtgenoot afschildert in een land dat ongekende sociale onrust ondergaat, presenteert een fascinerende casus.
De dubbelportretten van Hockney behoren tot zijn grootste prestaties. Hij begon deze een maand nadat hij aan de eerste was begonnen, een dubbelportret van Christopher Isherwood en Don Bachardy.
hoe krijg je 10000 abonnees op youtube
Het was 1968. In januari had Hockney een goed ontvangen show opgezet, waaronder wat nu zijn beroemdste schilderij is, Een grotere plons , in de Kasmin Gallery in Londen. Het jaar ervoor (waarin homoseksuele handelingen tussen instemmende mannen van 21 jaar en ouder waren gelegaliseerd in Engeland en Wales), maakten Hockney en zijn 18-jarige vriend, Peter Schlesinger, een student aan de UCLA, een roadtrip door Europa.
Na afloop van de show voegde Schlesinger zich bij Hockney in New York en samen met galeriehouder John Kasmin vertrokken ze voor een tweede roadtrip, dit keer naar Los Angeles met een stop bij de besneeuwde Grand Canyon. Het was als een ‘Easy Rider’ in een Volkswagen, schreef Hockney. Hockney had een nieuwe Pentax-camera. Hij en Schlesinger namen honderden foto's.
Dit alles om een idee te geven van de energie van Hockney.
Hoe zit het met de energie van de Weismans? Vanaf de jaren vijftig hadden ze een van de beste collecties hedendaagse kunst in de Verenigde Staten opgebouwd. Ze hadden werk van abstracte expressionisten als Willem de Kooning, Barnett Newman en Clyfford Still, en van pop- of proto-popartiesten als Jasper Johns, Ed Ruscha en Andy Warhol.
Marcia Weisman had Hockney, wiens vroege werk zowel pop- als abstract-expressionistische invloeden combineerde, gevraagd om haar man te schilderen. Maar Hockney nam geen opdrachten aan en stelde in plaats daarvan deze foto voor.
mackenzie kinderschuur te koop 2015
Wat erover te zeggen? Het strijklicht is ongelooflijk; echt Californië. De kleuren: voortreffelijk. De manier waarop Marcia's felroze jurk klinkt met het jade en turkoois van het William Turnbull-beeldhouwwerk ertussen en de blauwe lucht is ronduit briljant.
De compositie is bijna angstaanjagend strak. Alleen de Indiaanse totempaal rechts is geen strikt voor- of zijaanzicht. De verf: erg dun. Van dichtbij zie je Hockneys overgevoeligheid voor tonen het winnen van aandacht voor details. En de textuur: heerlijk afwisselend tegen de egaliserende werking van het strijklicht. De stenen bestrating is bijvoorbeeld zwart-witte strepen op een bruine ondergrond, terwijl de grootste steen in het Turnbull-beeldhouwwerk is getekend door gearceerde strepen.
Al deze formele kwaliteiten voeden het psychologische aspect, belichaamd door de druipende vuist van Fred Weisman. De twee verzamelaars, bijna onmogelijk rigide, zijn door het licht van Los Angeles en door deze brutale, bohemien kunstenaar getransformeerd (verwezenlijkt, zouden de marxisten zeggen) tot objecten die bijna niet te onderscheiden zijn van de objecten die ze hebben verworven.
Ondertussen is het prachtig weer en is in Watts weer een jongen opgeroepen om de communisten in Vietnam te bestrijden.
Great Works, In Focus Een serie met de favoriete werken van kunstcriticus Sebastian Smee in permanente collecties in de Verenigde Staten. Het zijn dingen die mij ontroeren. Een deel van het plezier is proberen uit te zoeken waarom.Fotobewerking en onderzoek door Kelsey Ables. Ontwerp en ontwikkeling door Junne Alcantara.
Sebastian Smee
Sebastian Smee is een Pulitzer Prize-winnende kunstcriticus bij Livingmax en de auteur van The Art of Rivalry: Four Friendships, Betrayals and Breakthroughs in Modern Art.' Hij heeft gewerkt bij de Boston Globe en in Londen en Sydney voor de Daily Telegraph (VK), de Guardian, de Spectator en de Sydney Morning Herald.
Deel Opmerkingen
