NAAR leugendetectortest is een test die wordt gebruikt om vast te stellen of iemand de waarheid spreekt of liegt. Sommige mensen noemen het een polygraaftest. De test is gebaseerd op het algemene principe dat bepaalde fysiologische veranderingen treden op in iemands lichaam wanneer die persoon liegt.
- Het principe achter het idee
Het hele idee achter het gebruik van deze detectoren is dat de snelheid of snelheid waarmee bepaalde fysiologische functies optreden wanneer een persoon ligt, verschilt van de snelheid waarmee ze optreden wanneer de persoon niet liegt. Deze fysiologische functies of processen zijn de ademhalingsfrequentie, de geleidbaarheid van de huid, bloeddruk en hartslag of polsslag. De veronderstelling is dat als een persoon liegt hun tarief afwijkt van het normale. - Hoe worden de testen uitgevoerd?
De testen worden in veel landen gebruikt, waaronder de VS, Rusland, Zuid-Afrika, Japan en vele andere. De manier waarop het in de verschillende landen wordt gedaan, volgt dezelfde algemene richtlijnen en de gebruikte technologie is in principe vergelijkbaar. Het eerste dat wordt gedaan, is dat de te testen proefpersoon een pre-testinterview ondergaat dat ongeveer 20 tot 40 minuten duurt. Het doel is om het onderwerp te helpen bij het voorbereiden van de vragen die moeten worden gesteld en het wordt ook verondersteld om het onderwerp te helpen ontspannen. Om de proefpersoon verder te helpen ontspannen, krijgt hij een korte oefentoets over de algemene leerstof. De interviewer legt de proefpersoon uit hoe de eigenlijke test zal worden uitgevoerd. Vervolgens wordt het onderwerp aangesloten op de machine. De ademhalingsfrequentie wordt gemeten door pneumografen die om de borst zijn gewikkeld. De polsslag wordt gemeten met een bloeddrukmanchet. De geleidbaarheidsniveaus van de huid worden gemeten via elektroden die aan de vingertoppen zijn bevestigd. Als de antwoorden op de werkelijke vragen grotere fysiologische veranderingen teweegbrengen dan de antwoorden op de werkelijke vragen, wordt aangenomen dat de proefpersoon liegt en vice versa. - Waar worden ze voor gebruikt?
Verschillende landen maken verschillend gebruik van deze polygraaftests. In de Verenigde Staten gebruiken wetsfunctionarissen zoals de FBI en de CIA de tests als een ondervragingsoptie om hen te helpen vaststellen of een verdachte de waarheid spreekt of liegt. Wanneer sommige regeringen kandidaten screenen voor een hoge functie in afdelingen die gevoelige informatie verwerken, maken ze gebruik van de detectortest om te proberen ervoor te zorgen dat kandidaten nauwkeurige en waarheidsgetrouwe informatie over hun achtergrond geven. - Zijn ze nauwkeurig?
Nu is er een vraag die tot controverse heeft geleid sinds de tijd dat de... leugendetectortest zelf is uitgevonden. Er zijn zowel voor- als tegenstanders wanneer de vraag naar de effectiviteit wordt gesteld. Beoordelingen uitgevoerd door forensische overheidsinstanties en andere wetenschappers hebben de neiging om polygraaftests als niet nauwkeurig te veroordelen. Anderen zijn van het idee dat geavanceerde proefpersonen 'de stomme machines voor de gek kunnen houden' om resultaten te produceren die ze zelf willen. Anderen wijzen er terecht op dat het wetenschappelijk gezien niet mogelijk is om fysiologische reacties te krijgen die verband houden met het niet vertellen van de waarheid en daarom wijzen zij erop dat het dwaas is om het te beschouwen als iets dat van enig nut is om onderscheid te maken tussen leugenaars en waarheidsvertellers.
- Hoe betrouwbaar?
Volgens de American Psychology Association verwerpen veel psychologen het idee dat polygraaftests als een betrouwbare bron kunnen worden beschouwd bij het opsporen van leugens. Een interessante observatie werd in 2002 gedaan door de National Research Council toen zij bevestigden dat polygraaftests nauwkeurigere resultaten lijken te produceren wanneer de proefpersonen die de tests ondergaan geen idee hebben van het doel of de reden van de test.
Andere tegenstanders van de leugendetectortest richten hun aanvallen op het principe zelf waarop het is gebaseerd. Ze wijzen erop dat de fysiologische reacties die aan liegen worden toegeschreven, het gevolg kunnen zijn van iets anders, zoals nervositeit veroorzaakt door de atmosfeer in de verhoorkamer. Ze wijzen er ook op dat het onredelijk is om te verwachten dat een volkomen onschuldige persoon die ten onrechte wordt beschuldigd van het plegen van een misdrijf, volkomen kalm blijft wanneer hij aan de machine wordt vastgebonden en wordt bestookt met al die vragen. Het onderwerp zal duidelijk zenuwachtig zijn en dit zal die fysiologische reacties veroorzaken die tot volledig verkeerde conclusies leiden.
